#سیل امان لرستان (سرزمین لرها و نه فقط استان فعلی لرستان) را بریده و چند روزی است که بر غم های گذشته این سرزمین اندوه مصیبت می بارد.
سیل هم جان گرفت و هم چنان خسارتی زد که لرستان را بیش از پیش فقیر ثروتمند(ثروتمندی نشسته بر طلای سیاه و بی نصیب از آن)می کند.
?اما گمشده ی بزرگ سیل و خشکسالی و فقر و نداری ما لرها #سکوت فعالین و نخبگان ما در ادامه ی سکوت رسانه ی ملی است.
سیل نشان داد ما نه فعال واقعی برای خط دادن و ترسیم آنچه باید به دست آوریم داریم و نه در دنیای مجازی فعالین مسلح به اسب و تفنگ توانسته اند اندیشه ای را متمرکز کنند.
نه کسی آمد تا سازماندهی کند برای کمک کردن و جمع آوری کمکها و نه کسی #فریاد_لرستان شد تا شاید گوش شنوایی برای این مصیبتها باشد.
اگر نیاکان ما در طول تاریخ توانسته اند چنان کنند که امروز غرور لرها نشات گرفته از آن باشد بخاطر همان فعالینی است که توانسته بودند سازماندهی ، کمک و شوری در لریاتی به وجود آورند.
بخاطر آن هیاری ها و دس براری ها بود که داشتند ،بخاطر صدایی بود که نه نجوا ،بلکه فریاد بود.
گمشده ای که امروز در بین ما نیست.
سیل بالاخره تمام می شود اما نیاز است تا گروهی از ما چون قند شیرین ، به راحتی حل نشوند و کور و کر نباشند و گروهی از ما نیاز است تا سنگ نباشند و به جای عدم درک درست از زمانه و آنچه باید باشیم در گیر تفنگ و اسب و طایفه ام فلان و طایفه اش بهمان نمانند.
پیش از آن که دیر شود به خودمان بیاییم و اندکی لر باشیم.
نویسنده :#علیرضا_خادمی
#نخبگان_لر
#جامعه_لرتباران