هَل هَله کوسه یا مراسم طلب باران یکی از آیین های نمایشی در میان بختیاری هاست ،انجام مراسم هل هل کوسه یا کوسه گردانی، نشانه ای از غلبه ی مردم بر خشکسالی است.
در سالیان گذشته در میان بختیاریها وقتی باران نمی بارید یک مراسم را انجام میدادند تا باران ببارد که به این مراسم (هل هل کوسه)میگفتن یک نفر را به عنوان کوسه انتخاب کرده و به شکل دیوی آراسته ،صورت او را سیاه نموده ،دو شاخ به همراه ریشی از پشم بر سر و صورت او نصب نموده ،بر تن او لباسی کریه پوشانده و زنگوله ی بزرگی به گردن یا چوب دستی او آویزان می کردن ویک طناب به کمرش می بستن ویک نفر هم طناب را میگرفت وچندین نفر هم بدنبالش به راه می افتادن وبه درب منازل و سیاه چادر های اطراف می رفتن در مسیر راه و سیاهی شب این اشعار رو که با آواز و سرو صدای زنگوله کوسه نواخته می شد همه با هم تکرار می کردند：
(هل هل هلونه امر خدا بارونه
هَل هَل هَلونَه
خدا بزن بارونَه
خدا بزن تو بارون
سی دِلِ گله دارون
خدا بزن تو بارون
زِ راستِ غله دارون)
اهالی خانه ها معمولا با کاسه ای آرد یا هدیه های دیگر مثل قند،چای،خرما یا پول جلو می آمدن و در همین فاصله که هدایا رو به آنها می دادن یکی دیگر از اعضای خانواده کوسه و گروه رو غافلگیر کرده و به آنها آپ می پاشیدن.
پس از این که همه ی خانه ها را سرزدند، از آرد جمع آوری شده نان بزرگی(گرده) که دارای قطر قابل ملاحظه ای است می پزند. در درون خمیر گرده قبل از پختن،یک دانه مهره ی قرمز رنگ فروبرده به طوری که طبخ کننده نیز از این عمل یعنی قرار دادن مهره، بی اطلاع است. پش از پخته شدن، نان را بین اعضا تقسیم کرده، مهره ی قرمز در نان سهم هرکسی پیدا شد، به صورت نمایشی و نمادین شروع به کتک زدن او می کنند تا آن که شخصی از ریش سفیدان ضمانت می کند. ضامن بعد از خواندن نماز و دعا از خداوند می خواهد که او را در مقابل این جمعیت روسفید نموده و باران رحمتش را عطا فرماید.
بنا به گفته های بزرگان بختیاری که اینجور چیزها راتجربه کرده اند میگویند که تا این مراسم را انجام میدادند باران می بارید.
نخستین بار توسط شادروان ولی محمدی علاسوند از موسسان سینمای جوان، در دهه ی ۱۳۵۰ از انجام مراسم هل هل کوسه، یک فیلم مستند ساخته شد.