یکی از زیباترین رسومی که در میان مردمان لر وجود داشته فرهنگ گرانقدر داد و دهش بوده که به لطف رشد شهریگری و مکانیزه شدن امکانات رو به کاستی نهاده است !از جمله ی این دهش ها که در میان مردم روستانشین وجود داشته رسم شیرین #شیر_واری بوده است !داستان شیر واری از این قرار بوده که دو یا چند خانوار که هر کدام معمولا” یک یا دو الی سه گاو داشته اند و شیر گاوها کفایت پر شدن مشک را نمیکرده و به زحمتش نمی ارزیده ؛ شیرها را با همسایه ها به اشتراک گذاشته اند به این ترتیب که : هرشب خانواده های هم پیمان شیرها را دوشیده و به یک خانواده تحویل میدادند به مدتی مشخص مثلا” یک ماه !و ماه بعد خانواده ای دیگر !هنگام تحویل شیر صاحب شیر تیکه چوبی را که شاخه ای ( چِلی )اضافه داشت به عنوان شاخص در ظرف شیر فرو میبرد و اگر شیر به زیر شاخه نمیرسید از ته چوب میشکشتند و به این نحو مقدار شیر تحویلی را نشان میکردند و این تیکه چوب به مانند رسید تا سر ماه نگهداری می شد !روز بعد از جمع آوری ؛ تحویل گیرنده به اندازه چوب شیر ( له له ) موظف بود دوغ به خانواده ها بدهد !در طول آن ماه تمام مشتقات شیر برای تحویل گیرنده بود !سر ماه که میرسید همگی جمع میشدند و چوبها ( رسید ها ) را می آوردند و با استفاده از آب حساب میکردند که فلان خانواده چقدر شیر داده و می بایست در ماهی که نوبتش میشد تحویل بگیرد !و اینگونه بوده که در یک تعامل زیبا و سازنده زندگی را پیش برده و در کنارهم با میل و مهر گذران روزگار کرده اند.
(عکس تزیینی است.)