نویسنده : علیرضاخادمی

آیین خرره مالی را مردم لر در سوگواری برای عزیزان و بزرگان خود انجام می دهند که این رسم از رسوماتی است که از پیش از اسلام در میان مردم لر باقیمانده است.این آیین به اشتباه در فارسی به گل مالی ترجمه است در صورتی که در زبان لری اصطلاح گل خرره هم داریم و مسلما خرره( #خه_ره ) و گل خرره تفاوت دارند.

عزاداری بصورت خاک بر سر و صورت ریختن و خراشیدن صورت با ناخن یادآور سوگواری #رستم و #زال در عزای سیاوش می‌باشد.
💢 #فردوسی آن را چنین توصیف می‌کند:
“تهمتن چو بشنید زو رفت هوش
ز زابل بزاری بر آمد خروش
به چنگال رخساره بشخود زال
همی ریخت خاک از بر شاخ و یال”
که در #شاهنامه نه فقط اینان که مردم ایران بدین شکل به عزای #سیاوش جوان پرداخته بودند.

💢 #حسنپیرنیا در کتاب تاریخ مفصل ایران قدیم جلد یک به نقل از یکی از روسای #ایل_بختیاری میگوید تا بیست سال قبل ,معمول ایل مزبور چنین بود که در موقع عزاداری موهای سر را میبریدند و یال اسبان را میچیدند ولی به حکم ایلخان وقت بختیاری , این آداب منسوخ شد.(این آیین کماکان در بین برخی عشایر ادامه دارد.)

آیین خرره مالی در روز #عاشورا در استانهای غربی بویژه #لرستان #کرمانشاه و #ایلام و در بخشهایی از استانهای #خوزستان ، #همدان نیز برگزار میشود.
برگزاری آیین به نحوی است که از روزهای قبل از مراسم عاشورا خاک نرم ،گلاب و هیزم را تهیه میکنند.
روز عاشورا در هر محله و تکیه ای با مخلوط #خاکرس الک شده و #گلاب در حوضچه هایی برای مالیدن خرره به خود و برپایی #آتش برای خشک شدن به استقبال #عزاداری می روند.عکسهایی که عزاداران با گل سفت ، #گلمالی هستند مربوط به مردم لر نیست و عزاداری دیگر هموطنان در #عزایامامحسینعلیهالسلام است.
خرره در بین #قوم_لر پس از خشک شدن بصورت گردی از خاک می شود که بتدریج و با عزاداری تاحدی تکانده می شود.

به این نکته باید توجه کرد که در علم طب استفاده گل رس و گلاب برای طراوت پوست توصیه می شود. و نیز لازم به ذکر است آتش از دیرباز در بین لرها حرمت داشته و دارد و هنوز هم عشایر لر ریختن آب روی آتش چاله های #سیاه_چادر و یا خانه هایشان را خوب نمیدانند.

اینکه ما ریشه و اساس یک آیین را ندانیم و نشناسیم باعث میشود تا در انکار آن تلاش کنیم و به رد آن بپردازیم
یعنی چیزی که برخی رسانه ها و افراد سعی در تمسخر این آیین دارند که مسلما از آیینهایی چون #زنجیرزنی ، #قمهزنی ، #قالیشویان و #سنگزنی و رقصاندن #بیرق های چند صد کیلویی ریشه دار تر است.که البته باورها و اعتقادات هر خطه و فرهنگی قابل احترام است.

در ادامه شروع مراسم عاشورا با نواختن سرنا و دهل ( #چمر / #چمرونه / #ساز_چپی ) به رسم نیاکان است تا این چنین خبر از عزای شهادت مردی بزرگ دهند که دنیا به پاس آزادگی ایشان سر خم می کند.